Τη συ­νέ­ντευ­ξη πή­ρε η Ιωάν­να Δρό­σου

Ποια εί­ναι η δη­μο­σκο­πι­κή ει­κό­να των κομ­μά­των σή­με­ρα; Πώς δια­γρά­φε­ται η ει­κό­να των πο­λι­τι­κών συ­σχε­τι­σμών;
Από την ά­πο­ψη των ε­κλο­γι­κών δε­δο­μέ­νων, κα­τα­γρά­φε­ται σα­φές δη­μο­σκο­πι­κό προ­βά­δι­σμα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, με­γά­λη ε­κλο­γι­κή μείω­ση στη ΝΔ, ση­μα­ντι­κή α­ντο­χή της Χρυ­σής Αυ­γής και κα­τάρ­ρευ­ση του ΠΑ­ΣΟΚ και της ΔΗ­ΜΑΡ. Μια γε­νι­κή πα­ρα­τή­ρη­ση εί­ναι ό­τι ε­ξα­κο­λου­θεί να υ­πάρ­χει τε­ρά­στια πο­λι­τι­κή και κοι­νω­νι­κή δυ­σα­ρέ­σκεια, η ο­ποία εκ­φρά­ζε­ται με πολ­λούς τρό­πους.

Η κυ­βέρ­νη­ση, ό­μως, προ­σπα­θεί να δη­μιουρ­γή­σει έ­να κλί­μα αι­σιο­δο­ξίας για τις ε­περ­χό­με­νες ε­κλο­γές…
Δη­μο­σκο­πι­κά, δεν νο­μί­ζω ό­τι προ­κύ­πτει ο­ποια­δή­πο­τε α­χτί­δα αι­σιο­δο­ξίας. Αντι­θέ­τως, πα­ρα­τη­ρεί­ται πια σε ό­λες τις έ­ρευ­νες που γί­νο­νται -α­κό­μα και σε το­πι­κό ε­πί­πε­δο- έ­ντο­νος σκε­πτι­κι­σμός και α­νη­συ­χία για την κοι­νω­νι­κή κα­τά­στα­ση που προ­κα­λεί η κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή.

Η πε­ρί­πτω­ση διε­ξα­γω­γής ε­θνι­κών ε­κλο­γών, πριν τις αυ­το­διοι­κη­τι­κές και τις ευ­ρωε­κλο­γές θα ε­νί­σχυε τη ΝΔ ή θα έ­φερ­νε α­ντί­θε­τα α­πο­τε­λέ­σμα­τα;
Το να γί­νουν πρώ­τα οι ευ­ρωε­κλο­γές και με­τά οι ε­θνι­κές θα εί­ναι κα­τα­δι­κα­στι­κό για τη Νέα Δη­μο­κρα­τία, α­φού υ­πάρ­χει το εν­δε­χό­με­νο να μην κα­τα­φέ­ρει να εί­ναι ού­τε δεύ­τε­ρο κόμ­μα. Μια ήτ­τα στις ευ­ρωε­κλο­γές θα δη­μιουρ­γή­σει με­γα­λύ­τε­ρο α­κό­μα αρ­νη­τι­κό κλί­μα για την κυ­βέρ­νη­ση, α­φού θα θέ­σει ζή­τη­μα πο­λι­τι­κής νο­μι­μο­ποίη­σης και θα α­πο­συ­σπει­ρώ­σει πε­ραι­τέ­ρω τη ΝΔ. Αν προ­η­γη­θούν οι βου­λευ­τι­κές ε­κλο­γές, ναι μεν δεν έ­χει ελ­πί­δες να τις κερ­δί­σει, έ­χει ό­μως ση­μα­ντι­κές ελ­πί­δες να δια­τη­ρή­σει έ­να α­ξιο­πρε­πές πο­σο­στό. Από την ά­πο­ψη αυ­τή, η ΝΔ αν σκέ­φτε­ται ορ­θο­λο­γι­κά, θα πρέ­πει, για το δι­κό της ό­φε­λος, να προ­τά­ξει τις ε­θνι­κές ε­κλο­γές, μή­πως και κα­τα­φέ­ρει να συ­γκρα­τή­σει έ­να α­ξιο­πρε­πές πο­σο­στό και να μην έ­χει την τύ­χη του ΠΑ­ΣΟΚ.

Ανέ­φε­ρες ό­τι εί­ναι πι­θα­νό η ΝΔ να μην εί­ναι δεύ­τε­ρο κόμ­μα. Έχει η Χρυ­σή Αυ­γή τη δυ­να­μι­κή, πα­ρά τις συλ­λή­ψεις και τις διώ­ξεις, να βγει δεύ­τε­ρη στις ε­πό­με­νες ε­κλο­γές;
Στις ευ­ρωε­κλο­γές δεν α­πο­κλείε­ται πι­θα­νο­θεω­ρη­τι­κά το εν­δε­χό­με­νο να έρ­θει η Χρυ­σή Αυ­γή δεύ­τε­ρο κόμ­μα, ό­χι α­πα­ραί­τη­τα ε­πει­δή ε­νι­σχύε­ται η ε­κλο­γι­κή της ε­πιρ­ροή, αλ­λά ε­πει­δή α­πο­διαρ­θρώ­νε­ται η ΝΔ. Ας μην ξε­χνά­με ό­τι το α­πο­τέ­λε­σμα των ευ­ρωε­κλο­γών θα ε­ξαρ­τη­θεί πο­λύ α­πό την ψή­φο δια­μαρ­τυ­ρίας και τα εν­δε­χό­με­να υ­ψη­λά πο­σο­στά α­πο­χής. Η Χρυ­σή Αυ­γή, κα­θό­τι πο­λι­τι­κά α­πο­μο­νω­μέ­νη σε ό­λη την Ευ­ρώ­πη, δί­νει  έ­ναν α­γώ­να ε­πι­βίω­σης. Έχει δη­μιουρ­γή­σει μια συ­μπα­γό­τη­τα σε ε­πί­πε­δο ε­κλο­γι­κού α­κρο­α­τη­ρίου που δεν εί­ναι εύ­κο­λο να πο­δη­γε­τη­θεί.

Μά­χη υ­πέρ πά­ντων

Η ΝΔ α­ρέ­σκε­ται στις ε­πι­θέ­σεις προ­πα­γάν­δας και την στρα­τη­γι­κή πό­λω­σης. Αν το εν­δε­χό­με­νο να βγει πρώ­τος ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ε­νι­σχύε­ται, πώς α­να­μέ­νε­ται να α­ντι­δρά­σει το πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα προ­ε­κλο­γι­κά;
Η στρα­τη­γι­κή έ­ντα­σης και πό­λω­σης εί­ναι μια πά­για τα­κτι­κή της ΝΔ. Αυ­τή τη φο­ρά, φα­ντά­ζο­μαι, θα την ε­φαρ­μό­σει με τρό­πο α­κραίο, μη προ­βλέ­ψι­μο. Ταυ­τό­χρο­να, θα προ­σπα­θή­σει να α­ξιο­ποιή­σει ό­λες τις ε­φε­δρείες, α­πό την ά­κρα δε­ξιά έως το ΠΑ­ΣΟ­Κ, με στό­χο να δώ­σει μια μά­χη υ­πέρ πά­ντων. Θα εί­ναι μια μά­χη «ή ταν ή ε­πί τας» για το πα­λαιό πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα και τις οι­κο­νο­μι­κές του ε­φε­δρείες.

Αν η ΝΔ χά­σει τις ε­κλο­γές, το πο­λι­τι­κό λό­μπι της Ευ­ρώ­πης θα βρε­θεί σε α­νε­ξε­ρεύ­νη­τα νε­ρά. Την ί­δια στιγ­μή, βλέ­που­με να ε­πι­τί­θε­ται στην κυ­βέρ­νη­ση α­παι­τώ­ντας νέα μέ­τρα. Πώς ερ­μη­νεύεις την τα­κτι­κή αυ­τή;
Η ευ­ρω­παϊκή πο­λι­τι­κή ε­λίτ πα­ρα­μέ­νει στο αρ­χι­κό της σχέ­διο, παί­ζο­ντας το χαρ­τί του εκ­βια­σμού για να έ­χει ό­σο το δυ­να­τόν κα­λύ­τε­ρα α­πο­τε­λέ­σμα­τα ώ­στε να στα­θε­ρο­ποιή­σει την πο­λι­τι­κή της κυ­ριαρ­χία. Μέ­χρι να ε­ξαν­τλή­σει αυ­τό το σχέ­διο, δεν θα αλ­λά­ξει τα­κτι­κή. Βε­βαίως, υ­πάρ­χουν σο­βα­ρές ε­σω­τε­ρι­κές α­ντι­θέ­σεις στην Ευ­ρώ­πη, οι ο­ποίες θα εκ­δη­λω­θούν στις ε­κλο­γές. Βρι­σκό­μα­στε μπρο­στά σε ρα­γδαίες αλ­λα­γές, τις ο­ποίες, μ’ έ­ναν τρό­πο, θα ε­πι­ση­μά­νουν και οι ευ­ρωε­κλο­γές. Αν υ­πάρ­ξει πο­λι­τι­κή αλ­λα­γή στην Ελλά­δα ή σε ο­ποια­δή­πο­τε άλ­λη χώ­ρα της Ευ­ρώ­πης, τό­τε το σκη­νι­κό θα αλ­λά­ξει με α­πρό­βλε­πτες συ­νέ­πειες.

Γί­νε­ται μια προ­σπά­θεια συ­σπεί­ρω­σης της Κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς. Η κί­νη­ση των 58 μπο­ρεί να την πε­τύ­χει;
Αυ­τή τη στιγ­μή, με τις ε­σω­τε­ρι­κές α­ντι­θέ­σεις στη ΔΗ­ΜΑΡ και το ΠΑ­ΣΟΚ να έ­χουν ο­ξυν­θεί, η κί­νη­ση των 58 α­ντί να λει­τουρ­γεί συ­σπει­ρω­τι­κά για το σύ­νο­λο του χώ­ρου, λει­τουρ­γεί α­κό­μα πε­ρισ­σό­τε­ρο διαι­ρε­τι­κά. Οι ε­ξε­λί­ξεις, ό­πως φαί­νε­ται, θα εί­ναι δυ­σοίω­νες γι’ αυ­τόν το χώ­ρο. Πά­ντως, α­κό­μα και αν ΠΑ­ΣΟ­Κ, ΔΗ­ΜΑΡ και 58 κα­τέ­βαι­ναν μα­ζί, έ­τσι ό­πως εί­ναι δια­μορ­φω­μέ­να τα πο­λι­τι­κά μπλο­κ, δεν θα μπο­ρού­σαν να ελ­πί­ζουν σε κά­τι πε­ρισ­σό­τε­ρο α­πό 8%. Επει­δή δε η α­θροι­στι­κή δυ­να­μι­κή τους εί­ναι πο­λύ μι­κρή, ε­κτι­μώ ό­τι με­ρί­δες στε­λε­χών του ση­με­ρι­νού ΠΑ­ΣΟ­Κ, κυ­ρίως, και πι­θα­νώς και των 58 θα ο­δη­γη­θούν, για την πο­λι­τι­κή τους ε­πι­βίω­ση, στη συμ­μα­χία με τη ΝΔ.  

Τα ε­πί­δι­κα
 
Το δη­μο­σκο­πι­κό προ­βά­δι­σμα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εί­ναι θε­τι­κό ή δια­μαρ­τυ­ρίας;
Και τα δύο. Υπάρ­χει και ο πα­ρά­γων της θε­τι­κής ψή­φου, δη­λα­δή της προσ­δο­κίας για μια με­γά­λη κοι­νω­νι­κή και πο­λι­τι­κή αλ­λα­γή, κα­θώς και ο πα­ρά­γων της πο­λι­τι­κής δια­μαρ­τυ­ρίας, ο ο­ποίος έ­χει αυ­ξη­θεί πο­λύ τα τε­λευ­ταία χρό­νια. Το ρεύ­μα που θα στη­ρί­ξει τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν μπο­ρεί να ο­ρι­στεί με ό­ρους (πα­λαιάς) πο­λι­τι­κής γεω­γρα­φίας, αλ­λά κυ­ρίως κοι­νω­νι­κής δια­στρω­μά­τω­σης και αι­τη­μά­των γε­νι­κής αλ­λα­γής σε ό­λα τα ε­πί­πε­δα.

Οι αυ­το­διοι­κη­τι­κές ε­κλο­γές εί­ναι κα­τά και­ρούς υ­πο­τι­μη­μέ­νες. Μπο­ρούν να α­πο­τε­λέ­σουν ερ­γα­λείο αν τις κερ­δί­σει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ;
Οι πε­ρι­φέ­ρειες και οι δή­μοι εί­ναι βα­σι­κό­τα­τα ερ­γα­λεία της πα­ρα­γω­γι­κής α­να­συ­γκρό­τη­σης της χώ­ρας. Σε συν­θή­κες κρί­σης και κοι­νω­νι­κής διά­λυ­σης, εί­ναι α­πα­ραί­τη­τα ερ­γα­λεία για να λει­τουρ­γή­σουν συ­σπει­ρω­τι­κά για τις λαϊκές τά­ξεις, να μειώ­σουν τις ε­πι­πτώ­σεις της οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης, να δη­μιουρ­γή­σουν α­να­πτυ­ξια­κές προο­πτι­κές. Για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δε α­πο­τε­λούν το πε­δίο ορ­γά­νω­σης και διεύ­ρυν­σης των νέων κοι­νω­νι­κών συμ­μα­χιών που κα­λεί­ται να εκ­προ­σω­πή­σει. Υπό την έν­νοια αυ­τή, οι δη­μο­τι­κές και πε­ρι­φε­ρεια­κές ε­κλο­γές α­πο­τε­λούν στρα­τη­γι­κής ση­μα­σίας μά­χη, θα έ­λε­γα δε προ­κλη­τι­κά ό­τι πι­θα­νώς να εί­ναι και σο­βα­ρό­τε­ρη μά­χη α­πό αυ­τήν των βου­λευ­τι­κών ε­κλο­γών.

Αυ­το­γκό­λ

Την πε­ρα­σμέ­νη Κυ­ρια­κή η Κ.Ε. α­πο­φά­σι­σε τις υ­πο­ψη­φιό­τη­τες του ΣΥ­ΡΖΑ στις Πε­ρι­φέ­ρειες. Για ο­ρι­σμέ­νες υ­πήρ­ξαν έ­ντο­νες α­ντι­δρά­σεις στο ε­σω­τε­ρι­κό του κόμ­μα­τος. Πώς ε­πη­ρεά­ζουν τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ αυ­τές οι εν­στά­σεις;
Η ε­κλο­γι­κή δυ­να­μι­κή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που αρ­χί­ζει να κι­νεί­ται στα ό­ρια του 37-40% έ­χω την γνώ­μη ό­τι θυ­σιά­ζε­ται στο βω­μό της δια­τή­ρη­σης μιας ε­σω­τε­ρι­κής κομ­μα­τι­κής γρα­φειο­κρα­τίας του κόμ­μα­τος και ε­σω­τε­ρι­κών συ­σχε­τι­σμών ε­πιρ­ροής. Η δο­μι­κή α­νε­πάρ­κεια του «κόμ­μα­τος», σε ό­λα τα ε­πί­πε­δα λει­τουρ­γίας του, εί­ναι έ­να πο­λύ σο­βα­ρό πρό­βλη­μα που πρέ­πει να α­ντι­λη­φθεί ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και να ε­πι­λύ­σει ά­με­σα. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, βά­ζει αρ­κε­τά αυ­το­γκόλ. Όχι τό­σο με την ε­πι­λο­γή των προ­σώ­πων, ό­σο για­τί δεί­χνει α­νω­ρι­μό­τη­τα να δια­χει­ρι­στεί την κοι­νω­νι­κή του δυ­να­μι­κή. Την πε­ρα­σμέ­νη Κυ­ρια­κή, ή μάλ­λον μή­νες πριν, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα έ­πρε­πε να εί­χε δώ­σει στη δη­μο­σιό­τη­τα το πρό­γραμ­μά του σε κά­θε πε­ρι­φέ­ρεια χω­ρι­στά. Να ιε­ραρ­χή­σει δυ­να­μι­κές και προ­βλή­μα­τα, να κα­τευ­θύ­νει πο­λι­τι­κές προ­τά­σεις α­να­τρο­πής, να δεί­ξει πώς α­ντι­λαμ­βά­νε­ται τη διεύ­θυν­ση της χώ­ρας στη βαθ­μί­δα των δή­μων και των πε­ρι­φε­ρειών. Αντ’ αυ­τού ξε­κί­νη­σε μια συ­ζή­τη­ση πε­ρί προ­σώ­πων που κα­τά τη γνώ­μη μου εί­ναι α­πο­λί­τι­κη δια­δι­κα­σία. Πρώ­τα έ­πρε­πε να εί­χαν α­να­δει­χθεί αυ­τά τα ζη­τή­μα­τα και να εί­χε συ­ζη­τη­θεί με ποιες συμ­μα­χίες η μά­χη θα εί­ναι νι­κη­φό­ρα και ύ­στε­ρα να γί­νει συ­ζή­τη­ση για το ποιοι θα εί­ναι οι κα­τάλ­λη­λοι υ­πο­ψή­φιοι. Κα­τάλ­λη­λοι ό­χι με ό­ρους «α­να­γνω­ρι­σι­μό­τη­τας», αλ­λά με ό­ρους υ­πη­ρέ­τη­σης του πο­λι­τι­κού και α­να­πτυ­ξια­κού σχε­δίου­σε κά­θε πε­ριο­χή.  

Η ε­πι­λο­γή των κ. Βου­δού­ρη και Κα­ρυ­πί­δη πι­στεύεις ό­τι θα δώ­σει ώ­θη­ση στα ψη­φο­δέλ­τια του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ;
Την πε­ρί­πτω­ση του κ. Κα­ρυ­πί­δη δεν την ξέ­ρω. Μα­θαί­νω ό­τι πρό­κει­ται για ε­ξαι­ρε­τι­κά σο­βα­ρή αρ­νη­τι­κή υ­πο­ψη­φιό­τη­τα σε προ­σω­πι­κό ε­πί­πε­δο. Η πε­ρί­πτω­ση του κ. Βου­δού­ρη εί­ναι δια­φο­ρε­τι­κή. Στην ε­κλο­γι­κή γεω­γρα­φία της πε­ρι­φέ­ρειας Πε­λο­πον­νή­σου, ό­που το κέ­ντρο βά­ρους κι­νεί­ται πο­λύ πιο «δε­ξιά», η ε­πι­λο­γή του προ­σώ­που πρέ­πει να έ­χει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά α­πεύ­θυν­σης στον ευ­ρύ­τε­ρο δη­μο­κρα­τι­κό χώ­ρο, εάν προ­φα­νώς υ­πάρ­χει και γε­νι­κή πο­λι­τι­κή συμ­φω­νία στις ση­με­ρι­νές προ­τε­ραιό­τη­τες. Από αυ­τή την ά­πο­ψη, η υ­πο­ψη­φιό­τη­τα του Βου­δού­ρη κα­τά τη γνώ­μη μου και με βά­ση τις προϋπο­θέ­σεις που ε­ξή­γη­σα πα­ρα­πά­νω μπο­ρεί να α­να­δεί­ξει τη δυ­να­τό­τη­τα του χώ­ρου να διευ­ρύ­νε­ται θε­τι­κά .