Χριστόφορος Βερναρδάκης TwitterFacebookYouTubeLinkedInGoogle Plus
 



Broadcast live streaming video on Ustream



Σπασμωδική η κίνηση της Κυβέρνησης
Eφ. ΕΠΟΧΗ, Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014
                                                

Γιατί πιστεύεις ότι ο κ. Σαμαράς προέβη στην επίσπευση της προεδρικής εκλογής;

Η κίνηση αυτή γεννά πολλά ερωτηματικά. Ένα βασικό ερώτημα είναι γιατί την έκανε αν δεν είχε επιβεβαιωμένες τουλάχιστον 175 ψήφους. Μόνο αν τις έχει μπορώ να βρω νόημα σε αυτή την κίνηση. Αν έχει μόνο 155 ψήφους, τότε η κίνηση αυτή είναι στον αέρα. Αν δεν έχει διασφαλισμένες ψήφους θα πρόκειται για σπασμωδική κίνηση, καθώς δεν θα καταφέρει να βγάλει πρόεδρο, δεν φαίνεται να έχει κάποια εναλλακτική λύση διεξόδου και έτσι οδηγείται σε εκλογές που είναι βέβαιο πως θα χάσει, αν δεν συντριβεί κιόλας.

Πιστεύεις δηλαδή ότι δεν θα καταφέρει να πιάσει το στόχο των 180 βουλευτών;

Αντίθετα, προσωπικά θεωρώ ότι έχει βάσιμες ελπίδες. Η λογική λέει ότι πρέπει να έχει προβλέψει κάποια κίνηση ως κρυφό άσσο, τον οποίο θα εμφανίσει την τελευταία στιγμή για να αυξήσει τις πιθανότητες για τις 180 ψήφους.

Η υποψηφιότητα Δήμα μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό το σκοπό;

Όχι. Όμως, η πρώτη ψηφοφορία θα είναι μία σφυγμομέτρηση. Αν καταφέρει να πάρει 170 και στη δεύτερη κερδίσει 3-4 ακόμα, τότε είναι πιθανό στην τρίτη ψηφοφορία να δούμε μία νέα υποψηφιότητα για τη θέση του προέδρου της Δημοκρατίας, που θα λανσαριστεί ως ευρύτερη και «συναινετική».  

Και ποιο θα μπορούσε να είναι αυτό το πρόσωπο;

Αγνωστο, πιθανώς κάποιο από τα ονόματα που έχουν ήδη ακουστεί. Ο Νικηφόρος Διαμαντούρος, ο Παναγιώτης Πικραμένος ή κάποιος άλλος, ίσως και μη-πολιτικό πρόσωπο που θα μπορούσε να συσπειρώσει τους 180.

Είπες ότι δεν μπορείς να βρεις λογική στις κινήσεις του Σαμαρά. Υπάρχει, όμως, και το σενάριο της καυτής πατάτας. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, θα έχει πολλά μέτωπα ανοιχτά και χωρίς συμμαχίες, τα οποία δεν θα μπορέσει να διαχειριστεί και έτσι θα πέσει, αποτελώντας απλώς μια παρένθεση.

Όλα αυτά τα σενάρια που γράφονται και ακούγονται, είναι, θα λέγαμε, ασκήσεις επί χάρτου. Η πολιτική δυναμική που θα έχει μια νεοεκλεγείσα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι τεράστια και δεν μπορεί να ελεγχθεί εύκολα. Τα σενάρια περί παρένθεσης είναι αστεία. Δεν παραχωρείς εύκολα στην πολιτική την πρωτοβουλία των κινήσεων στον αντίπαλο. Ακόμα και στην εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας θα μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, καθώς τότε θα απαιτούνται μόνο 151 ψήφοι και άρα θα μπορεί να εκλέξει στη θέση του προέδρου όποιον θέλει. Όσον αφορά στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, και εκεί θα έχει και πάλι την πρωτοβουλία των κινήσεων, έχοντας νωπή πολιτική νομιμοποίηση. Γι’ αυτό λέω ότι δεν βρίσκω λογική στην κίνηση του Α. Σαμαρά, αν δεν έχει εξασφαλισμένο αριθμό κοντά στους 180. 

Με μια διαφορετική ανάγνωση θα μπορούσαμε να πούμε ότι παρέδωσε την πρωτοβουλία των κινήσεων στους δανειστές. Για να μετρήσει τη στήριξή τους…

Μα τι μπορούν να κάνουν οι δανειστές, αν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αρνηθεί να εφαρμόσει την πολιτική τους; Θα πρέπει κανονικά να γνωρίζουν ότι η κρίση πολιτικής νομιμοποίησης, αν εφαρμόσουν τυφλή επιθετική πολιτική προς την Ελλάδα, θα μεταφερθεί αυτόματα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Μια ορθολογική πολιτική των δανειστών θα ήταν να παραχωρήσουν στον Σαμαρά μία επίφαση διαπραγμάτευσης, να χαλαρώσουν κάποια μέτρα, να τον αφήσουν να ξεπεράσει το σκόπελο της προεδρικής εκλογής ώστε να κερδίσει πολιτικό χρόνο και αυτή η πολιτική να λειτουργούσε, εν τέλει, υπέρ τους δημιουργώντας στο «λαϊκό στρατόπεδο» κρίση στρατηγικής.  

Ποια πρέπει να είναι η στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ για να αποτύχει η κυβέρνηση να συγκεντρώσει τους 180;

Να αυξήσει την πολιτική και κοινωνική πίεση. Να διευρύνει το κοινωνικό μέτωπο προς την Κυβέρνηση. Να μην την αφήσει να πάρει καμία περαιτέρω πολιτική πρωτοβουλία, «καίγοντας» τα επικοινωνιακά της όπλα. Πρέπει όμως επίσης να διαμορφώσει ένα plan B πολιτικής στρατηγικής στην περίπτωση που η κυβέρνηση βρει τους 180 βουλευτές. Ετσι κι’αλλιώς, ο πολιτικός χρόνος της κυβέρνησης δεν είναι απεριόριστος. Δεν πρέπει επομένως να επιτρέψει να δημιουργηθεί κλίμα κοινωνικής απογοήτευσης σε αυτήν την περίπτωση και η κυβέρνηση να ξαναπάρει την πρωτοβουλία κινήσεων στα χέρια της.

Πιστεύεις ότι η συναίνεση του Βενιζέλου ήρθε για να αντιμετωπίσει τις εσωκομματικές δυσκολίες και να αφοπλίσει τον Παπανδρέου;

Αν ο Βενιζέλος σκέφτηκε με αυτόν τον τρόπο, τότε πρόκειται περί μεγάλου πολιτικού μύωπα. Το ΠΑΣΟΚ στο τωρινό πολιτικό και κοινωνικό τοπίο κινδυνεύει να μην μπει στη Βουλή με την πόλωση που θα υπάρξει, ή στην καλύτερη περίπτωση να καταφέρει να εκλέξει περίπου έξι-εφτά βουλευτές. Οπότε ποιο είναι το κέρδος του από την πρόκληση εκλογών; Αντίθετα, θα έβρισκα μεγαλύτερη λογική συνάφεια σε μια κοινή κάθοδο με τη Νέα Δημοκρατία ή σε μια πραγματική προσπάθεια συσπείρωσης διαφόρων υβριδίων ή ομάδων του κέντρου, αλλά και οι δύο αυτές επιλογές απαιτούν χρόνο. Τώρα, σε περίπτωση εκλογών, έχουν καεί.

Αν τελικά οδηγηθούμε σε εκλογές, ο Σαμαράς θα προσπαθήσει –γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να διεκδικήσει την πρωτιά- να ανακόψει την περίπτωση αυτοδύναμης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κοντά στην αυτοδυναμία;

Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν πολλές εκλογικές επιλογές στην κοινωνία. Ή θα εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα συνεχιστεί η μνημονιακή πολιτική. Και από ότι φαίνεται, το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ θα εκτιναχτεί. Και αν αναλογιστούμε ότι ο Σαμαράς θα μπει στην εκλογική αναμέτρηση με «παράσταση ήττας», τότε δύσκολα θα μπορέσει να ανακόψει την αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ.

Πιστεύεις ότι μια συνεργασία με τη ΔΗΜΑΡ ή η ένταξη κάποιων ανεξάρτητων βουλευτών στα ψηφοδέλτιά του, θα είχε αρνητικές συνέπειες στο εκλογικό αποτέλεσμα;

Νομίζω ότι πλέον για το ευρύ εκλογικό σώμα μια τέτοια περίπτωση θα ήταν από αδιάφορη έως αρνητική. Σίγουρα πάντως δεν έχει κάτι να προσθέσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Σε ένα πιο πολιτικοποιημένο τμήμα του εκλογικού σώματος μια τέτοια κίνηση στο μέτρο που γινόταν μάλιστα σε διευρυμένη βάση, θα έβλαπτε το «ηθικό πλεονέκτημα» του ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς βέβαια πρέπει να υπάρξει και μια κατά περίπτωση κρίση, γιατί δεν είναι όλα τα πρόσωπα ίδια. Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις προσώπων, τις οποίες θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να αξιολογήσει.

Η συμμετοχή του Φώτη Κουβέλη, για παράδειγμα, έχει να προσφέρει στον ΣΥΡΙΖΑ;

Κατά τη γνώμη μου, όχι. Εχω ξαναπεί προ καιρού ότι αυτό που θα έπρεπε να κάνει ο Κουβέλης είναι να στηρίξει δημοσίως την Αριστερά στις εκλογές χωρίς να συμμετάσχει σε αυτές. Και ας αφήσει το χρόνο να επουλώσει πιθανόν τις πληγές που άνοιξε με τη στήριξη το 2012 της συγκυβέρνησης. Αυτό θα ήταν μια υγιής διαδικασία πολιτικής συμπόρευσης που δεν θα άφηνε στην κοινωνία καμία υποψία ανταλλαγών και «προσώπων παντός καιρού». Από εκεί και πέρα, προφανώς στο ψηφοδέλτιο θα πρέπει να υπάρξουν κοινωνικά στελέχη και πρόσωπα που δεν είναι στενώς ΣΥΡΙΖΑ, αλλά συγκλίνουν στο πρόγραμμά του. Και για να συμβεί αυτό, υπάρχουν δύο βασικές προϋποθέσεις. Η μία είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να έχει μια πολιτική συγκρότησης των ψηφοδελτίων που να δώσει την αύρα μιας μεγάλης κοινωνικής, μορφωτικής και ηλικιακής ανανέωσης. Η δεύτερη είναι η ανανέωση αυτή να συνοδευτεί από τη δέσμευση σε ένα Κώδικα Δεοντολογίας για τον τρόπο και τη μορφή που πρέπει να λάβει η προσωπική εμπλοκή του καθενός στην πολιτική δράση της νέας εποχής.

Ποια θα πρέπει, με δύο λόγια, να είναι η πολιτική που πρέπει να ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εγγυηθεί στον ελληνικό λαό μια εφικτή ανατροπή. Ο κόσμος δεν απαιτεί από τον ΣΥΡΙΖΑ να γίνει συστημικός, αυτό που του ζητά είναι να γίνει συγκεκριμένος και να εγγυηθεί ότι αυτό που λέει αυτό και θα κάνει.